PENELOPE

PENELOPE

Icarii filia. Ulyssis uxor, inexpugnabilis castitatis mulier, ac pudicitiae exemplar, quae absente totos viginti annos maritô, nullis autparentum precibus, aut procorum pollicitationibus adduci potuit, ut fidem, quam viro discedenti dederat, secundis nuptiis violaret. Cum autem prociacrius instarent, atque vim illaturi viderentur, tantum morae ab illis sibi pepigit, quantum telae, quam tum in manibus habebat, absolvendae sufficeret. Quod cûm impetrâsset, mulier astuta, quicquid interdiu texuerat, noctu retexebat, eôque commentôeorum cupiditatem in reditum mariti distulit, qui ab illâ mendici habitu hospitiô susceptus, procos ad unum omnes interemit, Homer. Od. Ovid. ep. 1. Bocatius declaris mul. Dictam autem volunt Penelopen, ab

avibus, quae Penelopes dicuntur, sive Meleagrides, cum antea Arne diceretur, quasi abiecta et repudiata. Ferunt etiam, cum ab Icario, Periboeâque parentibus esset exposita, ab hoc avium genere fuisse educatam. Huius fabulam diversimode ab Homero, aliisque traditam late explicat Nat. Comes l. 8. c. 24. Difficilis procis Horat. dicitur, Car. l. 3. Od. 10 v. 11. Propert. l. 3. El. 12. v. 24.

Necfida, Evadne, nec pia Penelope.

Aelian. Var. hist. l. 14. c. 45. Γυναῖκας τῶν Ε῾λλήνων ἐπαινοῦμεν, Πηνελόπην, Α᾿λκήςτιν, καὶ τὴν Πρωτεσιλάου. Hinc fides Penelopea apud Ovid. Trist. l. 5. eleg. 14. v. 36. Martial. pro casta posuit l. 1. epigr. 63. v. ult.

——— Penelope venit, abit Helen.

Idem l. 11. epigr. 8. v. 5.

Penelope licet esse tibi sub principe Nervâ.

Propertius l. 2. eleg. 9. v. 3.

Penelope potuit bis denos salva per annos

Vivere, de multis femina digna procis.

Nomen habet a πῆνος, vel πήνη tela, et λόπος, i. e. vestis, quasi e tela vestem compoenens. Inde

——— Vos tenui praegnantem stamine fusum

Penelope melius, levius torquetis Arachne.

Nic. Lloydius. Ita quidem Poetae plerique, ex fide Homeri. At contra Historicorum veterum nonnulli, eam impudicissimam fuisse. et cuivis obvio corporis sui copiam fecisse, referunt. Duris Samius l. de Agathocle, et Lysander Historiae vetustissimus Scriptor. Tzetzes Scholiastes, domesticâ turpitudine offensum Ulyssem, ad Circen rediisse, et a Telemacho filio necatum, prodit ad Lycophronis Alexandram, cui illa dicitur Βαςςάρα πορνέουσα, Baccha scortans. Aliis placet, Ulyssem, ob admissos procos, cum illa divortiô factô, Laced aemona concessisse, inde Mantineam, ibique diem extremum clausisse, quod relatum a Pausania in Arcadicis. Et Helen. Acron, ad illud Horatii l. 1. Ep. 2. v. 28. Sponsi Penelopes, nebulones: Penelope, inquit, meretrixfuit, quae amatores suos pulchritudine suâ luxuriosos reddebat. Certe argumentum minus casti animi fuit, quod a procis munera accepit, Homer. Od. σ. et mariti sui Ulyssis interfectori nupsit, e quo connubio Italus natus. Iul. Hyginus in fab. 127. ob quod ipse Ulysses, apud Sabinum in Epist. respons.

Tot Iuvenes inter, tot vina liquentia semper,

Heu! mihi, quid credam? pignore casta manes.

Eodem trahunt, quod Procorum habitô delectu, ut fortiori valentiorique posset concumbere, arcu tentavit singulos, ut testatur Auctor incertus Priapeiorum carminum. Est quoque apud Paulum IC. l. 3. ff. si pars hered. petat. locus varietate Lectionis controversus, qui hucapprime facit: Alioquin tradidêre non leves Auctores, quinquies quaternos enixam Penelopem; quae lectio Accursio placuit, aliis Peloponensem, Peloponensiam, item Proconnesiam, utapud Plin. l. 7. c. 3. legentibus. Et cui ignota fabula de Pane, ex Mercurii, in hircum versi, et Penelopes parum casto commercio prognato. Eum certe ex adulterio susceptum, a Mercurio, matre Penelope, docet Cicero de Nat. Deor. l. 3. Idem habet Iul. Hyginus fabul. c. 224. Adde Simonidem Epigr. 84. l. 4. Antholog. c. 12. Theaetetum ibidem loci Epigr. 85. Ausonium Eidyll. 3. Mosellâ, v. 174. Herodotum l. 2. Lucianum in Dialogis Deorum, Gregor. Nazianzenum Orat. 1. in Iulian. etc. Unde Nonnus Panopolita l. 24. Dionys. v. 87. υιέα Πηνελόπης, Filium Penelopes. Vide Thom. Dempster. in Rosin. l. 3. c. 2. Inter Zeuxidis opera, Penelope eximie celebratur Plinio l. 35. c. 9. Fecit et Penelopen, inqua pinxisse videtur mores et athletam. Adeoque sibi in illo placuit, ut versum subscriberet, celebrem ex eo, invisurum aliquem facilius, quam imitaturum. Cuiusmodi picturas, ἠθικὰς appellatas, atque in iis excelluisse Aristidem Thebanum, discimus ex Caelio Rhodig. l. 29. c. 24.